Gül Sunal, Devekuşu Tiyatrosu’nun Ankara turnesi sırasında tanışarak 1975’te evlendiği eşi Kemal Sunal’ın bilinmeyen istikametlerini ve sanatçı kişiliğini, vefatının 19’uncu yılında anlattı.
Eşi hakkında merak edilenleri ‘Kemal, Haydi Gel Bi Kahve İçelim’ kitabında kaleme alan Gül Sunal, usta sanatkarın mesken hayatını ve konuk ağırlamayı çok sevdiğini söyleyerek, “Misafir yoksa bile icat ediyordu. Herkesi telefon edip çağırırdı. Bizim meskende yenilsin, içilsin lakin bir yere gitmesin isterdi” diye konuştu.
“Hakiki bir Türk ailesi babasıydı”
Sunal, herkes üzere olağan bir mesken hayatı yaşadıklarına işaret ederek, “Kemal’i kaybettikten sonra genç bir hanım ‘Kemal Sunal starlığını meskende nasıl yaşıyordu?’ diye sordu. Karşılık veremedim zira star üzere yaşamıyordu. Sofrada hepimiz birlikte olurduk. Bilhassa kahvaltı ve akşam yemeklerini kesinlikle sofrada isterdi.” dedi.
Çeyrek asır evli kaldığı eşinin tıpkı vakitte önemli bir karaktere sahip olduğundan bahseden Gül Sunal, şunları kaydetti:
“Çok disiplinli ve çok titizdi. Gerçek bir Türk ailesi babasıydı, benim babam neyse Kemal de oydu. Meskende son kelamı Kemal söylerdi, buna karşın çok eğlenceli bir babaydı. Çocuklarla çok oyun oynardı, çok hoş vakit geçirirlerdi. Bazen hangisi baba, hangisi çocuk onu karıştırırdık. Zira o yerde de yuvarlanırdı, boğuşur, güreşirdi fakat tekrar son kelamı Kemal söylerdi. Çocuklar babadan korkmak, çekinmek dışında onu sayardı. Bu endişe değil ancak onu üzmemek için onun söyledikleri kelamı kesinlikle yerine getirirlerdi.”
“Bize her şeyi yaşayarak gösterdi”
Sunal, çocukları Ali ve Ezo Sunal’ın da birçok taraftan babalarına benzediğini lisana getirerek, “Kemal’e minnettarım. Zira çok hoş iletiler vermiş çocuklara, küçük iletiler lakin onları saygın yapan, hayatlarına çok hoş kapılar açan bildiriler. Kemal öğüt hiç vermezdi, yalnızca bir teklif tahminen bir bakış, bir duruş ya da bir kitap tavsiyesiyle çözerdi işi. Ne yapmamız gerektiğini, her şeyi bize yaşayarak gösterdi.” sözlerini kullandı.
Gül Sunal, eşini ve rol aldığı her sineması çok sevdiğini anlatarak, “Kendisi de sinemalarını izlerdi lakin çok enteresan izlerdi, ne güler ne konuşur ne yorum yapardı. Elini başına koyardı. Bilmiyorum tahminen de kendi kendini eleştiriyordu. Sinema bittikten sonra da tartışmazdık lakin göz ucuyla çocuklara ve bana bakardı, gülüyor muyuz ya da gülmüyor muyuz diye. Oyuncu olarak da her rolü oynamak isterdi.” halinde konuştu.
“Onun ardında daima halk oldu”
Oynadığı tüm karakterlerle Türk sinema tarihinde ön plana çıkmayı başaran Kemal Sunal’ın her yaştaki izleyiciler tarafından sevildiğini vurgulayan Gül Sunal, şu değerlendirmelerde bulundu:
“Sinema sinemalarında görünen Kemal Sunal, kendi hayatında da aşağı üst tekrar o hayatı yaşıyordu. Gerçek, saf, pak, aileye kıymet veren, kendine ehemmiyet veren şık bir insandı. Yani gerçekti Kemal, seyirci onun farkındaydı. Halktan geldi, halk tarafından çok sevildi. Biliyorsunuz Kemal, devlet sanatkarı değildi yahut rastgele bir partiyi, medya kuruluşunu gerisine almadı. Onun gerisinde daima halk oldu, bağırlarına bastılar. Vefatından evvel de sonra da hiçbir vakit bize ‘Kemal Bey’ diye yazı gelmedi, daima ‘Kemal Ağabey, Kemalciğim’… Sonra bana da hiçbir vakit ‘Gül Hanım’ diye hitap eden olmadı, ‘Gül Abla’, ‘Gül Yenge’ diye yazıyorlardı. Kemal’in sayesinde kalabalık bir aile olduk. Hala Kemal sayesinde çok hoş bir hayat yaşıyoruz.”
Sunal, birçok kere maddi kahır yaşamalarına karşın her vakit eşinin yanında olmaya çalıştığına işaret ederek, “Ben asla parayı düşünceden saymıyorum. Para her vakit kazanılır. Onun dışında da hoş bir hayatımız vardı. Memnun insanlardık. Kemal’in içinde natürel ki sancılı bir süreç vardı ancak bunları yansıtmazdı. Yani işini meskene getirmezdi Kemal. Dışarıda ne yaşarsa yaşasın konuta geldiğinde apayrı oluyordu.” dedi.
“Filmleri bir devir televizyon kanallarını ayakta tuttu”
Hiçbir vakit eşini sette ziyaret etmediğini söyleyen Sunal, “Çok enteresandır yalnızca en son gittiği ‘Balalayka’ sinemasının senaryosunu bana okuttu. Başka 82 sinemanın senaryosunu hiç göstermedi. Sanıyorum bir şey söyleriz, onun başında kurduğu şeyi bozarız diye fakat benim fikirlerimi kesinlikle alırdı.” tabirlerini kullandı.
Gül Sunal, Kemal Sunal sinemalarının televizyonda uzun yıllar telif hakkı verilmeden gösterilmesine de değinerek, şunları lisana getirdi:
“Çok üzülüyoruz telif hakkı olmadığı için. Bundan sonra da bizim o sinemalardan kazanacağımız para bize çok lazım değil. Aslında sıkıntı para değil, haksız bir kar var ortada. Bunu devletin düşünmesi lazım. Bugün hala sinemaları oynatılmaya devam ediliyor. O da araştırıyordu ve çok naif biçimde ‘Gün birincisi olmuşum tekrar bugün. Ulusal maçı bile geçmişim.’ diyordu fakat daima buruk bir gülümsemeydi ondaki. Onun sinemaları bir devir televizyon kanallarını ayakta tuttu lakin bize bir çiçek bile getirmediler.”
Eşinin televizyonda gösterilen sinemaları sayesinde yeni kuşaktan de hayran kitlesine sahip olduğunun altını çizen Sunal, “Kemal’i kaybedeli 19 yıl oldu lakin kimi 3 yaşında kimi 5 yaşında hayranları var. O vakit 5 yaşında olan kocaman adamlar, bayanlar da ‘O vakit çocuktum artık onu daha âlâ anlıyorum.’ diye yazıyorlar. Bu yüzden sinemalar hala oynasın istiyoruz, yeni kuşaklar Kemal’i tanısın diye.” değerlendirmesinde bulundu.
“Kemal’in arşivini hiç kimseye teslim edemeyiz”
Gül Sunal, usta oyuncu ismine bir müze açma teşebbüsünde bulundukları bilgisini vererek, şöyle devam etti:
“Bir bina satın aldık, projeleri de çizildi ama müze işi çok büyük, maliyetli bir iş, yapamayacağımızı gördük. Devletten bir şey beklemedik. Zira daha evvel bir devlet bakanı Kemal Sunal ismine bir sanat galerisi açtı. Beyoğlu’nda olduğu için biz kabul ettik sonra ‘Bina satıldı gelin alın bunları.’ diye bir telefon geldi. Ali oraya bir kamyon götürerek hazırladığımız bütün eşyaları aldı. Sonra Tuzla’daki bir devlet hastanesine çocuk kısmı yaptık. Hem ilkokula gidemeyen hem de hastanede kalan çocuklara ana sınıfı, fotoğraf atölyesi, laboratuvar yaptık. Orası için de bir gün ‘Gelin bu eşyaları alın. Artık burası poliklinik oluyor.’ diye aradılar. Biz tekrar bu kısmı taşımak istedik ama hiçbir hastane, dernek kabul etmedi. En son Kadıköy’de bir aile müşavere merkezi üzere bir yere verdik. Yani bakanlar, belediyeler değiştikçe sizin yaptığınız şeyin de öbür bir hale dönüşmesi kaçınılmaz. Bunun için de biz kimseye hiçbir şey vermeyi düşünmüyoruz. İtimadım kırıldı, birisi açar düzgün niyetle, o gidince ne olacağı belirli değil sonra eşyaların hepsi sokağa dökülüyor zira.”
Eşinin tıpkı vakitte âlâ bir arşivci olduğuna dikkati çeken Sunal, şunları anlattı:
“Kemal’in tiyatroya başladığı bıyık, yüzüne sürdüğü pat duruyor. Kaşını çizdiği kalemi saklamış. Yani yaptığı her şeye çok bedel vermiş ve hepsini saklamış. Kemal’in konutumuzda bir odası var, her şey onun bıraktığı üzere duruyor. Bu türlü hoş bir arşivi hiç kimseye teslim edemeyiz. Onlar kaybolacak diye çok korkuyorum. Biz onları vakit zaman stant yaparak seyirciyle buluşturuyoruz. Çok hoş, hayretler içinde izliyorlar. Bu türlü bir arşivin sahiden öbür bir sanatkarda olduğunu zannetmiyorum. Türkiye’de değil, dünyada yoktur bu türlü tezli bir arşiv.”
“Kemal Sunal belgeseline sponsor aramayı kendimize yediremiyoruz”
Sunal, eşinin “Televizyon ve Sinemada Kemal Sunal Güldürüsü” başlıklı tezinden bahsederek, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“50 yaşından sonra üniversiteyi bitirmesi, arttan yüksek lisansı yapması çok pahalı bir şey. Yüksek lisansının tezini yapmasının nedeni de ‘Beni kimse araştırmıyor, bari ben araştırayım.’ demişti. Tezinin birincisi sanırım birtakım eksikliklerden ötürü kabul edilmedi. Sonra tekrar yazdı. Daima hayal ederdi, ‘Yüksek lisans tezimi kitap haline getirip, gençlere bırakayım, arşiv niteliğinde bir şey olsun.’ diye hakikaten ihtimam gösterdi. Sonra ‘Galiba belgeselimi de kendim çekeceğim.’ demişti. Biz Kemal’i kaybettikten sonra söylediklerini vasiyet üzere düşündük, tezini çabucak kitap haline getirdik, üniversitelere dağıttık. Ondan sonra da çabucak belgeselini yaptık, yeterli ki yapmışız çok hoş bir arşiv oldu.”
Hazırladıkları belgeseli seyirciyle buluşturamadıklarına işaret eden Sunal, “Seyirci de bu mevzuda bize sitemli haklı olarak. Kanallar nedense buna çok sıcak bakmadılar, inşallah bir gün seyirciyle buluşur diye düşünüyoruz. Bize ‘Sponsor lazım.’ diyorlar, biz de kapı kapı dolaşıp Kemal Sunal belgeseline sponsor aramayı kendimize yediremiyoruz açıkçası.” formunda konuştu.
Gül Sunal, eşinin ülkesini çok seven, eğitime ve gençlere çok kıymet veren biri olduğunun da altını çizdi.
“Güzel bir hayat yaşadı ancak maalesef kısa bir hayat oldu”
Kemal Sunal’ın vefatı üzerine yaşanan ihmal tartışmalarına değinen Gül Sunal, şunları lisana getirdi:
“Tartışmaların hiçbirini kabul etmiyorum. Yazı ve yazgıya çok inanıyorum. Sinema şirketini ‘Niye uçağa bindirdiler?’ diye çok suçladılar ancak ben biliyorum ki meskene kadar araç yolladılar gitmesi için. Hatta Ali de Kemal’e arkadaşlık etmek için yanındaydı ama Kemal araçla gitmek istemedi. ‘İşim beni korur, gençler var, eğleniriz, güleriz. Konuşarak 1 saate gideriz.’ dedi ve o denli gitti. Onun dışında makûs bir şey yaşanmadı. Tahminen de uçağa binmese yeniden o saate onun üzere bir şey yaşanabilir, küçük bir heyecan da onu öldürmeye neden olabilirdi. Bilemiyorum lakin çok hoş bir hayat yaşadı. En azından benim üzere acılar içinde yaşadığı 19 yılı yok. Bebek üzere yaşadı ve öldü bana nazaran. Zira anne baba acısı görmedi, kardeş, eş acısı yaşamadı, evlatlarından daima hoş övgüler aldı. Kendisi de çok sevildiğinin farkındaydı. Hoş bir hayat yaşadı ancak maalesef kısa bir hayat oldu.”