Tasavvuf denince neden akla birinci onun ismi geliyor? Merak ettiğimiz her şeyin karşılığı tasavvuf ideolojisinde mi? Neden “Başkasında gördüğün kusur sana aittir” diyor? İslam günümüzde hakikat yaşanıyor mu? İnsanın geninde inanma gereksinimi var derken neyi kastediyor? Buket Aydın 40 soru sordu, Cemalnur Sargut yanıtladı. İşte Sargut’un Buket Aydın’ın sorularına verdiği cevaplar;
– Neden dedikodu yapmaktan vazgeçemiyoruz?
Boşuz, sıkıntımız yok, gayemiz yok. Gaye edinsek Allah’a ulaşmayı… Bu alem şu kadarcık, öbür ailem sonsuz. Oraya gittiğinde Allah seni kul hakkı ile sınamayacak mı? İki imtihanımız var. Her şeyi affederim diyor. O denli affedici, o denli aşk dolu, sevgi dolu, bir Allah 2 şeyi affetmiyor. ‘Şirk koşmayı, benden fazla bir şey tapmayı’. ‘Bir de kul hakkı yemeyi’. Dedikodu kul hakkıdır ve kim dedikodu ediyorsa kendi yapmadan gitmeyecektir. Bunu katiyen bilsin. Diğerinin aleyhinde konuşmak Allah’a reçete, davetiye çıkartmaktır. “Bana da birebir kusuru işlet lütfen Allah’ım” diye. Onun için niçin beşerlerle meşgulüz ki? Diğerinde kusur görmek yaratılışımızda var. Ancak yanılgının bizde olduğunu, gördüğümüz yanlışın kendimize ilişkin olduğunu, ayna üzere oradan göründüğünü bilirsek neyin dedikodusunu yapacağız? Kendi kusurun mı dedikodusunu yapacaksın? Onun için dedikodu, kibir, benlik, oburunu eleştirmek kadar saçma sapan büyük günah yok. Bu ramazan ayında lisanın oruç tutması lazım dedikodudan uzak, kulağın oruç tutması lazım dedikodu dinlemeyecek, elin oruç tutması lazım harama uzanmayacak, ayağın oruç tutması lazım, gözün öbür yere bakmaması lazım. İşte bütün bunları yaparsan oruçlusun. Yoksa öfkelen, sonlan, asabi ol, oburunun aleyhine konuş. Bunlar orucu sakatlar.
– Sahiden dışarıdan göründüğü üzere bu sevgi kelebeği misiniz?
Yok, tasavvufla ulaştım ben. Yoksa ben de tam veremli kız üzere her şeye üzülen, “karşımdakini üzdüm mü” diye çok diğerlerini ön plana alıp düşündüğüm için her şeye üzülen bir insandım. Ancak tasavvuf senden çıkan kelamında Allah’ın lütfu olduğunu, karşındakinin de ona gereksinimi olduğunu öğrettiği için hiçbir şeye üzülmeyen, pek keyifli bir insan haline geçtim. Doğal biraz benle yaşamaları lazım insanların ya da etrafıma sormaları lazım. Biz bu alemde cennette yaşıyoruz. Allah’ın büyük bir lütfu olarak. Zira Allah’la beraberiz ve bizim istediğimiz cennette değil. Hani Yunus Emre Hazretlerinin buyurduğu üzere “Cennet cennet dedikleri birkaç köşkle, birkaç Huri. İsteyene ver sen onu bana seni gerek seni.” Ben Allah’ımı istiyorum, cemalini istiyorum. Peygamberime aşığım, O’nu çok seviyorum, O’nu istiyorum. İşte başınız bunlarla meşgul olursa onları nasıl mutlu edeceğim, daha nasıl hizmet edebilirim İslam’a? Yalnızca bunlarla meşgul olursa, Harakâni Hazretleri var, çok büyük sultan. O buyuruyor, “Herkes sabah kalkar bir şey ister. Ben kalkarım kime hizmet edeyim onu isterim.” Sabah kalkıyorsunuz ne kırışıklarınızı görüyorsunuz, ne 70 yaşına yaklaştığınızı görüyorsunuz. Yalnızca çok şükür “Biraz gücüm var. Onu hizmete kullanabilir miyim? Allah’ım daha güç ver.” diyorsunuz. Çok memnun yaşıyoruz. Dünyaya gidebilme fırsatını Allah bana nasip etti. Onun için çok memnun yaşıyoruz.
– Nazara gelmemek için hayatımızı nasıl ketum bir halde sürdürebiliriz?
Allah’a teslim olursanız… Allah’la konuşun, Allah’a anlatın, Allah’la paylaşın. O vakit hocanızla paylaşın. Onlardan bir ziyan gelmez. Lakin gerçekten olmadık bir biçimde bir şeyden çok sevinç duymak ya da çok keder duymak da günahtır. Yani çok mutluluklar da. Zira mutluluklar mutsuzluklara, mutsuzluklar mutluluklara kapı açar. Hiçbir şeye çok üzülmemek lazım. Kamil insanların ortak özelliği bu. Harakâni Hazretleri, “Beni incecik bir iple gökyüzünden assalar, bütün dünya felaketlerini yollasalar hiçbiri etki etmez” diyor. Zira her şey sevgilinin size bir bildirisi. Öyleyse neyi anlatacaksınız? Olur yahut olmaz. O sizin için çok kıymetli değil. Lakin İslami bir hoşluk zuhur ettiği vakit onu anlatın. Şuna karşıyım; duşta peygamberi gördüğünü o denli bir anlatıyor ki benim bile ağzımın suları akıyor. Nazar kıymet. Ben göremiyorsam nazar kıymet. Onun için hocanıza anlatın. Kendiniz iki rekât şükür namazı kılın, Allah’a anlatın. “Be hoş gördüm, ne kadar nasipliyim” deyin. Yani çok hadiseleri olmadan söylemek, o hadiseyi engelleyebilir.
– Dünyevi manada aşk insanı olgunlaştırır mı?
Sevdiğim şahıslar çok oldu. Ancak hiçbirinde tam sevmediğimi, Allah’ı sevdiğimi anladım. Allah aşkına ben ulaşamam. Ayette, “Ben seni sevemezsem, sen beni sevemezsin” diyor. Demek ki seviyor olmalı ki beni yanına çekti. Fakat dünyevi aşklardan giden beşerler var. Leyla ile Mecnun üzere. Ben bu kıssayı çok seviyorum. Leyla benim üzere kara kuru çok yakışıksız bir kızmış. Mecnun da ona çok aşık. Harun Reşit de gelmiş demiş ki “Sen gerçekten Leyla mısın? Şu Mecnun’un meczup üzere aşık olduğu gerçekten sen misin?”. Leyla’nın yanıtı muazzam. “Ben Leyla’yım da sen Mecnun değilsin. Benim güzelliğimi göremezsin” demiş. Dolayısı ile Allah aşkı nasip problemidir. Fakat birine aşık olarak da giden, Mecnun’un “Ben baştan aşağı leyla kesildim, sen de kimsin?” diyecek kadar Leyla’ya aşık olduğunu biliyoruz. Oradan da gidenler var. Hani beni o bahiste seçmedi. Beni daha kendiyle meşgul ederek seçti. Allah’ıma binlerce şükür. Öbür halde olanlara da hürmetimiz sonsuz. Lakin gidebiliyorsa. Orada kalıyorsa o da felaket olur.
-Kadınlara, çocuklara, hayvanlara uygulanan şiddetin önüne nasıl geçilebilir?
Kuran-ı Kerimi anlamıyoruz ve bilmiyoruz. Allah ayette “Her şey beni tesbih eder” diyor. Şurada milyonlarca atom “Allah, Allah” diye dönüyor değil mi? Bir mutasavvıf asla ve asla şunun üstüne vurmaz. Neden? Burada Allah diye dönen atomun üstüne vurabilir misin? Hususa vurmazsa, yere süratli basamazsa… Pekala, bitkiye nasıl hürmetsizlik edeceksin, nasıl koparacaksın? Bırak insanı, hayvana nasıl hürmetsizlik edeceksin? Hayvandan tecelli eden de onun bir ismi değil mi? Her şey diyor zira. “Her şey beni tesbih eder.” Pekala, beşere nasıl hürmetsizlik edeceksin? Edemezsin. Onun için bu terbiyeyi insanlara vermek lazım. Sen kula hürmetsizlik etmekle, O’na eziyet etmekle direk Allah’a giden bir hal yaratıyorsun. Allah’ı seven insan nasıl bunu yapabilir? Sevmiyoruz Allah’ı, kula tapıyoruz. Kula da takmıyoruz, kendimize tapıyoruz. “Benim istediğim üzere olmadı” diye düşman oluyoruz insanlara. Bunun tek düzelme yolu, Allah aşkını çoğaltmak, İslam tasavvufunu anlatmak, Allah’la ilgili bilgileri arttırmak. Zira bilmediğin bir şey âşık olamazsın, bilmen lazım. O denli yaparsan İşte bu tasavvuf münasebetleri kurmaya çalıştığımız, bu edep terbiyeleri, beşerle Allah bağlantısını arttırarak, kulla ilgiyi azaltıp Allah’la alakayı çoğaltarak edep öğretiyor beşere. Allah hepimize nasip etsin inşallah.
– Ruh eşi nedir? Herkesin bu dünyada bir ruh eşi var mıdır?
Ruh eşi tıpkı hakikati hissetmek, birebir zevke varmak demektir. Benim için tuh eşi hocamdır. Zira kendi canlı ruhuyla beni dirilten ve benim Allah yolunda yürümememi sağlayan onun ilmi ve bilgisidir. O halde ruh eşi, birebir ilmi ve bilgiyi paylaşmak, o yol vasıtası ile Allah’a gitmektir. Eşler de bunu yapıyorlarsa ne keyifli onlara. Gerçek ruh eşleri peygamberler ve Allah’ı öğreten öğretmenlerdir. Allah onlardan bizi ayırmasın. Herkesin aslında ruh eşi var ancak biz görmüyoruz. Zira ruh eşlerimizi bireylerde arıyoruz. Bu çok saçma bir fikir o denli bir şey yok.