Altan Erkekli’nin, Posta gazetesinden Alev Gürsoy Cimin’e verdiği röportaj şöyle:
Yeni diziniz ‘Afili Aşk’ güzel olsun. İsmi bile çok afili…
Bu diziye büyük bir sevgi çemberi içinde başladık. Hem senaristler hem idare takımı hem de kanal bu işe çok inanıyor. Oyuncu arkadaşlarımızın büyük performansıyla da yaptığımız işin bir boşluğu dolduracağına inanıyoruz. Yaz dizisi olarak lanse ediliyor fakat ben yaz dizisi olacağına ihtimal vermiyorum. Yeni dönemde da devam edecek.
Dizide ülkü bir babayı oynuyorsunuz. Genelde uygun rollerdesiniz.
Kötü karakterler de oynadım lakin sanırım Türk halkı mizacımdan ötürü beni güzel rollerde görmek istiyor. Genç kitlelerle buluştuğum birinci yapıt ‘Vizontele’ydi. Orada sevgi dolu bir insanı oynadığım için herkesin aklında o denli kaldım. ‘Bir İstanbul Masalı’nda oynadığım baba karakteri de bu algıyı perçinledi.
“İNSANLAR ÇOK ACIMASIZ, KIRICI”
‘Afili Aşk’ta lüks bir villada yaşıyorsunuz. Kendi meskeninize gittikten sonra bocalama yaşıyor musunuz?
Yaşamıyorum. 15 müdafaayla gezen güçlü bir adamı oynadıktan sonra kendi hayatımıza döndüğümüzde bocalarsak hastalıklardan kurtulamayız. Yaratılan lüks hayatın kurgu olduğunu izleyen de bilmeli, oynayan da.
Aynı vakitte canlandırdığınız karakter çok vicdanlı bir baba…
Vicdan ve merhamet beşere en çok yakışan kıyafettir. Canlandırdığım baba karakteri tam da istediğim üzere. Gerçek hayattaki bana da benziyor. Hayatı sindire sindire yaşadığı için acımasız biri değil. Oldukça klâsik, samimi bir adam. Dişiyle tırnağıyla oluşturduğu dokuma imparatorluğu da yıkılmadan devam etsin istiyor.
Siz nasıl bir babasınız?
Üç çocuğum var. Onlara bazen karışıyorum zira dünya makûs bir yer. Çocukların yaşları ne kadar büyük olursa olsun yaşanmış deneyime gereksinim duymalılar. Yaptığım birtakım yanılgılar, deneyimleri dinlemediğim için oldu.
Ne üzere kusurlar?
Mesela mesken alıp değiştirirken tavsiyelere kulak asmadım ve büyük maddi külfet yaşadım.
Maddi probleminiz geçti mi?
Geçmedi lakin bunları konuşmayı sevmiyorum. Sonrasında gelen acımasız yorumlara katlanamıyorum. Beşerler çok acımasız ve kırıcı. Toplumsal medyada ne kadar vicdansız ve merhametsiz olduklarını daha âlâ görüyorsunuz. Sorunlarımdan haberdar olan biri toplumsal medyada “Bu da ne vakit görsek ağlıyor, şuna para verin de sussun” yazmış. Lisandaki kabalığa, acımasızlığa ve bilgisizliğe bakın! Artık beni nereden tanıyor da bu aşağılamayı kendine hak görüyor?
“İnsanlar çok acımasız ve kırıcı” dediniz. Sizce neden bu türlü olduk?
Eskiden beşerler bu kadar kaba değildi. Kedilerin ayaklarını koparan, ağaçları kesen, bayana şiddet uygulayan, çocuklarını doğurup köşeye bırakanlar var… Dünyanın içinde bulunduğu acımasızlık maalesef bizim coğrafyamıza da yansıdı.
“HER GÜN ÇALIŞIYORUM, ÇALIŞMAYI ÇOK ÇOK SEVİYORUM”
Kaç yılınızı sanata verdiniz?
Sanat hayatıma 1975’te tiyatroyla başladım. Şu an 64 yaşındayım. Sinemaya 1982’de merhum Atıf Yılmaz’ın ‘Dolap Beygiri’ flmiyle ‘merhaba’ dedim. Şener Şen ve İlyas Salman’la oynamıştım.
Türk halkının tiyatroya ilgisini nasıl buluyorsunuz?
Nüfusun genişlemesiyle ilgi azaldı. Bu durumun teknolojik gelişmelerle çok alakası var. Ancak bu bir geçiş devri. İnsanlık, kendini anlatan şeyleri canlı izlemekten asla vazgeçmeyecektir. Bu devir atlatılacak ve tiyatrolar yeniden dolacak.
Eski tiyatro oyuncularından iş bulamayanlar var ve güç kurallarda yaşıyorlar. Siz kendinizi onlara nazaran şanslı hissediyor musunuz?
Hem de çok! Her gün çalışıyorum. Çalışmayı çok çok seviyorum.
Yaşadığınız hayattan şad musunuz?
Önce sıhhat. O varsa hayat da hoş masraf. Ben en çok sıhhat ve huzura kıymet veririm. Yoksa para, pul, şan, şöhret boş şeyler. Çocuklarımın ve eşimin sıhhati yerinde. Bundan daha büyük şükür nedeni olamaz.
“AÇ KALMAMAK İÇİN GARSONLUK YAPTIM”
Çocuklarınız da sizin izinizden mi yürüyor?
Büyük oğlum tiyatrocu, ortanca Fransa’da hem piyano hem psikoloji okuyor. En küçük oğlum Ali için herkes ‘Torun mu?’ diye soruyor. Ben de, ‘Büyüğü evlendirmediğimiz için kendi torunumuzu yaptık’ diyorum. Doğduğunda 56 yaşındaydım. Şimdi 7 yaşında. Çok hoş büyüyor. Ali meskenin sevinci oldu.
Babanız tiyatrocu olmanızı istememiş, değil mi?
Babam albaydı. Devlet memuru olduğu için daima saatleri belirli olan bir mesleğe sahip olmamı isterdi. Yorulduğum vakitlerde ‘Acaba babamı dinlese miydim?’ dediğim oluyor. ‘Yahu bu tiyatroda çok koşturuyorsunuz. Bir banka müdürü olsaydın da ben senin makamına gelseydim’ sıkıntısı…
“OĞLUM EFE’YE ‘ACI ÇEKECEKSİN’ DEDİM, ‘RAZIYIM’ DEDİ”
Oyunculuk dışında öbür bir iş yaptınız mı hiç?
1982’de tiyatromuz batmıştı. Aç kalmamak için tiyatrodan arkadaşım Metin Coşkun’un yazlık lokantasında garsonluk yaptım.
Genç jenerasyonu nasıl buluyorsunuz?
Gençler çok başarılı. Vakit zaman tahammül edemiyorlar ve kendilerini geri çekiyorlar. Daima hayatın içinde kalmalılar.
İçinizde kalan rol var mı?
25 yıllık tiyatro hayatımda 83 başrol oynamışım. İçimde kalan bir şey yok.
Ya kırmızı çizgileriniz?
Çok fazla insan öldürülen işlerde olmak istemem. Dizilerde ya şiddet ya vefat var. Bu toplum için de özendirici oluyor. Bayan cinayetlerinin fazla olması, şiddetin artmasını, dizilerde işlenen temalara bağlıyorum.
Bir oyuncuyu en çok ne üzer?
Yaptığınız işin karşılık bulmaması.
Sokakta vatandaşın ilgisi nasıl size?
Ben her hafta pazara giderim. Hem en taze meyve sebzeyi orada buluyorum hem esna??a sohbet ediyorum. Halktan kopuk yaşamadığım için birçok mükafatım var. ‘Vizontele’yle Altın Portakal aldım. Herkes oradaki samimi belediye lideri olduğuma inandı zira. ‘Vizontele’deki lehçeyi kursla değil halkla konuşarak öğrendim. Ben kız arkadaşlarımın gözlerine bakıp konuşacağıma, garsonun hareketlerini analiz ederdim. Müşahede kameralarım daima çalışıyor, durduramıyorum. Bu yüzden çok sevgili kaybettim. Fakat eşim artık beni anlıyor.
“Oğlum keşke öbür meslek seçseydi” dediğiniz oluyor mu?
Ne yaparlarsa yapsınlar lakin namuslarıyla yapsınlar. Emek verince her şey olur. Dolu dolu salonlarda haftada 16 oyun oynuyordum. O vakitler televizyon yoktu. Beşerler tiyatroya peynir ekmek üzere gereksinim duyuyorlardı. Artık durum çok farklı. O yüzden oğlum Efe’ye “Acı çekeceksin” dedim. “Ben razıyım” deyince de kabul ettim.